starocie cz. III

Likwidując starą stronę przeniosłem swoje opowiadania na tego bloga (w zakładce opowiadania z prawej strony).

Zastanawiałem się czy też nie usunąć ich razem ze wspomnianą stroną, bo i część wydaje mi się z perspektywy czasu dość błaha, część niedopracowana...
Sentyment jednak wziął górę.

*** (na przystanku stoją lódzie...)

***

na przystanku stoją lódzie

martwe spojrzenia

kryją pod soplami włosów

Do bliźniego

gdy mnie i ciebie nie będzie

kwiaty przestaną być piękne

dobra i zła nie będzie

wszystko

jak gdyby

nigdy

nic

starocie cz. II

Konopka

Szedł młodzieniec poprzez pole

Minął z prawej trzy topole

Wtem usłyszał śpiew kobiecy

Dreszcz wnet oblał jego plecy

Wzrok obrócił w stronę prawą

Serce bić zaczęło żwawo

Postać chuda jak źdźbło trawy

Biega w gąszczu dla zabawy

Pierś jej ostra, lico białe

Odsłonięte ciało całe

Bujnych włosów ruda wstęga

Po pośladki dla niej sięga

Oczy płoną, uśmiech nęci

Naszły chłopca wielkie chęci

Więc się zbliża opętany

Poprzez traw zielone łany

Staje przed nią bardzo blisko

W całym ciele drży mu wszystko

Na sam widok nogi miękną

Ujrzeć taką postać piękną

Panna szepce – zbliż swe dłonie

Połóż głowę na mym łonie

Będę pieścić ciało twoje

Przy mnie znikną wszystkie znoje

Dam ci słodycz i zabawę

Zanurz ze mną się w tę trawę

Dotknij ciepłe ciało moje

Splećmy się z sobą we dwoje

Lecz to wszystko złe są czary

Niecne panny są zamiary

Biedak nie wie co go czeka

Stoi prosto, nie ucieka

Jak Konopkę kto zobaczy

Łaskotaniem go uraczy

Bez litości dręczyć będzie

Aż mu z ciała krew ubędzie

Z jego serca dusza wyjdzie

I kostucha po nią przyjdzie

Znów okrutna ladacznica

Pozbawiła chłopca życia

Będzie płakać wioska cała

Jaśka panna z traw zabrała

Nie powiem Ci nigdy…

Nie powiem Ci nigdy, że jak kwiat są twe wdzięki

Który by świat nasz ozdobić powstał z boskiej ręki

Choć los twój podobny to złe to porównanie

Bo kwiat marny więdnie, twój wdzięk pozostanie.

Nie powiem Ci nigdy, żeś słonce na mym niebie

Choć dużo ciepła dajesz mi od siebie

To nigdy twój żar nie ciążył na mym ciele

Jak okrutna spiekota gdy słońca za wiele.

Po burzy

spacerujemy razem po alei

pierwszej lepszej drodze

która wyrosła przypadkiem przed naszymi nogami

wiosenny chłód wieczorny

studzi resztki gasnących emocji

  

przed nami

długa

pusta droga

słońce zachodzące na horyzoncie

i dziwny spokój

którego powinno tu nie być

a jednak jest

Premiera drugiej antologii Terespolskiej Grupy Literackiej "Pejzaże Słów"

20 listopada 2011 podczas XIII Powiatowego Przeglądu Poezji Śpiewanej w Terespolu odbędzie się premiera drugiego tomiku poezji Terespolskiej Grupy Literackiej „Pejzaże Słów”. W niniejszej publikacji można będzie przeczytać, tak jak w ubiegłym roku, wiersze Mirosława Chodynickiego, Krzysztofa Pogorzelskiego, Dominika Sobola, Judyty Dobryńczuk, Dominika Litwiniuka oraz opowiadanie Moniki Zań.

Wszystkich zainteresowanych nabyciem publikacji zapraszamy na przegląd, który odbędzie się w dniu 20.11.2011r. o godzinie 15:00 w Liceum Ogólnokształcącym w Terespolu.

starocie (limeryki)

Gorliwa tercjanka

Pewna tercjanka w terespolskiej świątyni

Na co dzień męczarni synowej sprawczyni

Dzienny swój limit odklepała

Pół mszy świętej w ławce przespała

Już jej Piotr Święty niespodziankę uczyni

Nauczycielka muzyki

Pewna młoda nauczycielka muzyki

Lubiła przed lekcją zajadać szaszłyki

Kiedyś, gdy zjadła za wiele

Zrobiły zamęt w jej ciele

Więc bąki puszczała wbrew prawom rytmiki