Publikacja w rosyjskojęzycznym czasopiśmie "Inteligent" wydawanym w Nowym Jorku

W pierwszym numerze rosyjskojęzycznego czasopisma "Inteligent" znalazły się wiersze literatów z Podlasia. Wśród nich dwa moje:
     Poranek malowany szeptem
     *** (oczy masz piękne)

III antologia "Pejzaży Słów"

Podczas XIV Powiatowego Przeglądu Poezji Śpiewanej w Terespolu, który odbędzie się 25.11.2012 o godz. 15 w L.O. w Terespolu będziemy rozdawać kolejny tomik poezji Pejzaży Słów. W tym roku wiersze prezentują Krzysiek Pogorzelski, Dominik Sobol, Beata Kupryś i Judyta Dobryńczuk. W tomiku znalazło się także opowiadanie Moniki Zań.

W imieniu organizatorów przeglądu zapraszamy na imprezę. Więcej informacji na stronie MOK w Terespolu.

Leżę na trawie

Jeszcze jedna stara piosenka (w zamyśle pod rytm bossa nova)

Leżę na trawię

Leżę na trawie                                 A7

całkiem na jawie                             D7

leniwie sączy się dzień                  A7 D7

Gdzieś tam w oddali

Śpieszą się ludzie

A ja zgubiłem swój cień

Bez cienia cienia

To nie wypada

Wśród ludzi pokazać się

Więc w parku leżę

Jak syte zwierze

Przeleżę dziś  tak cały dzień

(Solo)

Leże na trawie

Patrzę w chmury

Podziwiam lekki ich byt

Gdzieś tam w oddali

Wracają ludzie

Pewnie do domów swych

A mi się marzy

Pobyt na plaży

Gorąca wyspa i Ty

Tak w parku leżę

I sam nie wierzę

Że leżę tu tak cały dzień

Deszczowa noc

Jeszcze jeden tekst, inspirowany twórczością Toma Waitsa.

Deszczowa noc

Księżyc bezsenną minę ma                 a

Wiatr swinga na butelce gra              a

Kapelusz w barze został gdzieś           a

To nic, głowę rozczochra deszcz         a

Może przejdziemy się                        C

Jest przecież tyle miejsc                    D

Tyle miejsc                                     a

Do świtu jeszcze tysiąc lat

Szukam jokera w talii życia kart

W kieszeni kuli się ostatni pet

Zapałki zżarł uliczny zgred

Przepiłem cały cash

Zegarek poszedł też
Poszedł też

Nim noc zapadnie w przepaść dnia

Spijmy ten toast aż do dna

Na niebie świeci milion gwiazd

Któraś na pewno o nas dba

Nieważny jutrzejszy dzień

Niech płonie w żyłach krew
Płonie krew

Może to tylko zły sen

Tym razem blues

Może to tylko zły sen

Świat okrył chłodny cień                       d

W objęciach jego skryłem się                 d

Powiędły wszystkie moje sny                 g

W ogrodach wspomnień tamtych dni     d

Opuścił mnie nawet mój cień                 A

Wychodząc nie pożegnał się                   g d

Świat okrył chłodny cień                        d

W objęciach jego skryłem się                  d

Poranek ma goryczy smak                      g

W pościeli rudych włosów brak               d

Może to tylko zły sen                            A

Z którego na pewno przebudzę się         g d

Piosenka grzesznika

Napisana kiedyś piosenka. Jak na razie nie doczekała się nagrania.

Piosenka grzesznika

Pochowajcie moje ciało żywcem                   aE

Ono i tak w środku martwe jest                    Ea

Bo kto swoim bliźnim marnie życzy              aE

Temu czarny robal zepsuł krew                     Ea

Bo kto swoim bliźnim marnie życzy              da

Temu czarny robal zepsuł krew                     Ea

Niech chłód ziemi do mnie się uśmiechnie

Z paszczy grobu błysną ostre kły

I niech zabrzmi głuchy łomot łopat

Co kobietom wydrze z oczu łzy

Aniołowie co z góry patrzycie

Nie ma miejsca dla mnie pośród was

W tango z grzechem poszła moja dusza

W kocioł smoły wejść już przyszedł czas

Pośród kurew, szui i złodziei

W skwarze z diabłem będę w kości grał

Bo kto wilkiem jest dla innych ludzi

Temu nucę pieśń cmentarnych bram

*** (świat to zagadka)

świat to zagadka

gołym okiem nie ujrzymy atomów

nie dotkniemy gwiazd

różnorodność

zachwyt i przerażenie

w poznanie wpisane niespełnienie

pewność to ignorancja

filozofia rzeźbi duszę

Kilka słów od czarnego kota

obrali mnie

na nieszczęść nosiciela

zwłaszcza w piątki

omijają szerokim łukiem

gdy ich deszcz zmoczy

lub torba z zakupami pęknie

kolor futra

wyjaśni wszystko

*** (na początku było słowo...)

na początku było słowo

niech więc teraz za wszystko zapłaci

na fakturze cyfr legiony

krzyczą szpilkami

słuchaj a usłyszysz

za wszystkie ciernie i języki ognia

niech poniesie najstraszniejszą karę

nie mówmy nic

na znak protestu

*** (w porannym marzeniu nieskromnym)

w porannym marzeniu nieskromnym

czułem zapach twej skóry coraz bliższy

i nie wiedziałem

czy to jeszcze sen

czy już szaleństwo

gdy na pościeli znalazłem kwiat wiśni

*** (zakochanym jest do twarzy z miłością)

zakochanym jest do twarzy z miłością

i to nie tylko w słoneczny dzień

gdy rozgrzane policzki

i przymrużone oczy

aż nie można inaczej

są jak koty

każdą napotkaną rzecz

biorą za szpulkę

* * *(miałem cierń...)

miałem cierń

w sercu

poprosiłem

żeby go wyjęła

teraz mam dwa

Ateiści kochają koty

i to nie tylko dlatego
że kiedy trzymają w łapkach bezbronne myszki

nie może być mowy o chrześcijańskim miłosierdziu

z sterczącymi drwiąco ogonami

przemierzają uparcie własne ścieżki

szare

bure

i łaciate

w sobie tylko znanych miejscach

przecinają pazurkami zasłony tajemnic

by zaraz potem

świat zwinąć w kłębek

Wiersze przetłumaczone na j. rosyjski

Zapraszam na stronę http://www.poezija.com.pl/ gdzie można przeczytać tłumaczenia moich wierszy na język rosyjski.

Bezpośredni link:

http://krowicki.nazwa.pl/poezija/index.php?option=com_content&view=article&id=334%3Apogorzelski-krzystof-poezja-wybrane-przekady-na-j-rosyjski&catid=62%3Aprzekady-z-j-polskiego-na-j-rosyjski&Itemid=125&lang=pl

Spacer

pan w kapeluszu

i pani od dreszczy

wybrali się na spacer

pan kapeluszem

o chmury zaczepia

pani od dreszcz

tylko się śmieje

na dole

zielone dywany

niebieskie wstążki

klocki rozsypane

tam żyją ludzie

ze swoimi sprawami

małymi

jak oni sami

Pejzaże słów

niebotyczne góry

rysowane grubą kreską marzeń

łaskoczą żagle białych obłoków

czyste rzeki

kryjące w nurcie setki myśli

płyną odwiecznym rytmem

śpiące jeziora

otulone koncertem pastelowych łąk

błyszczą pocałunkiem słońca

spokój lasów

wypukłych od prastarych tajemnic

kusi swym cieniem

czasem deszcze

i burze huczące

ojcowie panny tęczy

zagoszczą odwiecznym prawem

tam ptak swym lotem na niebie coś kreśli

i nimfy tańczą na wietrze

zewsząd słychać ich szept

wejdź

* * * (spotkałem twarz...)

spotkałem twarz

porośniętą siecią życia

z łez i śmiechu

szytą

grubą nicią czasu

jej właściciel mógł wiedzieć

przemilczał pytanie

gładka twarz nigdy nie słucha

jestem człowiekiem

posiądę wiedzę

gdy nie będę jej potrzebował

Każdy musi przejść sam

jak bosą stopą

przejść kamienne wąwozy

dbać o ogrody

by owocem i ptakiem pieściły

wśród blasku złudnych gwiazd

odróżnić prawdziwe światło

wciąż szukam odpowiedzi

której z dróg oddać swe stopy

Autobus do Lublina

słońce już świeci na pół etatu

ciemno

ktoś tam na górze

niechcący

wylał na ziemię

drogę mleczną

biało

oczy wczorajsze

twarz przyklejona do szyby

autobus pusty

mruczy

kołysze do snu

za trzy godziny Lublin

Spacer z wspomnieniem

czy pamiętasz

jak we dwoje

siedzieliśmy pod tą wiśnią

mrówki omijały konfitury

a nasze uśmiechy

wytarły z nieba obłoki

w twoich włosach

palcami szukałem wierszy

a ty sukienką przedłużałaś

wzorzec polnych kwiatów

znalazłem takie miejsce

na szyi pod uchem

co na nogach twoich zbudziło dreszcze

i miałaś w oczach

błyszczącą skromnie

chwili esencję

*** (to nie mój świat...)

to nie mój świat

chyba trafiłem tu przypadkiem

jak każdy

tak mi się wydaje

życie to głód

i oczy

po nocnym niebie błądzące

Nieznośny

pusty pociąg

i butelka piwa

okrutnie niepełna

puchacz przeciął przestrzeń pijanych myśli

nic nie mówił

nie sprawdził biletu

anioł stróż wysiadł na wcześniejszej stacji

powiedział

że ma mnie na dzisiaj dosyć

słuchała żarówka

o kilku ważnych sprawach

Głębokość dołu

„Jeśli to ty hodujesz diabła

w głębokim dole trzymaj go”

Tom Waits

nie pojawił się z cyrografem

niektórzy sądzą

że przychodzi małymi krokami

ostatniego papierosa

odpaliłem mandatem

za picie w miejscu publicznym

ten ogień mógłby trawić wszystkich moich wrogów

dym wchłonął złość

uciekając w pociągowe zakamarki

wypowiedzianych słów się nie cofnie

nawet tych szeptem

zagłuszonych

dół może okazać się zbyt płytki

Bitwa humanitarna

słowa pod dowództwem doświadczonych argumentów

zajmą strategiczną pozycję

rozpocznie ostrzał artyleria faktów

z lewej flanki ruszy pułk wyszkolonych oczywistości

po prawej w stanie gotowości konnica ciętej riposty

środkiem uderzy dywizja krytyki

pod naporem

poddasz się i przyznasz do błędu

będą polegli

zdziesiątkowane słowa

będą i jeńcy

ich resztki uwięzłe w twoim gardle

*** (złoto liści...)

złoto liści

przysypał zmrok

gdy weszli na scenę

muzyka Szopena

rozbrzmiała zapachem jassmine

poruszyła serca

odpłynęły z nurtem niezliczonych dźwięków

do krainy gdzie

muzyka

ma tylko początek

                                   po koncercie A. Jagodzińskiego

                                               Biała Podlaska 17.10.2010

Rejs z Arturem S.

Ostatnio mój blog świeci pustkami, bo i dużo się zmieniło w ostatnim czasie.
Z powodu chwilowego braku czasu i pomysłów na nowe wiersze postanowiłem zamieścić na stronie te, które ukazały się w pierwszym tomiku Pejzaży Słów.
Kilka następnych postów będzie więc powrotem do przeszłości.




Rejs z Arturem S.

dryfuję po własnym wyobrażeniu świata

chaotycznej głębi

popychany prądem bezrozumnej woli istnienia

z lornetką w dłoniach

bez zbędnych nadziei

obserwuję horyzont

ponoć w kształtach niezmiennych ukryty jest sens

wyrwany ze stanu kontemplacji kapitan

pociąga fajkę

proponuje kubek herbaty

ucieczkę w diogenesową beczkę

Relacje

damsko-męskie

rewelacje

rewolucje

rezygnacje

reanimacje

re…

*** (jak w tamten poranek)

jak w tamten poranek

patrzę przez okno

w to miejsce

gdzie upadła ci walizka

(plątając się między nogami ciągnęła w dół

jakbyś upchała w niej całe swoje życie)

twoje ślady zatarł wiatr

wymył deszcz

przykryły rdzawe liście

tylko pamięć

wciąż odporna

na zjawiska atmosferyczne

*** (dziś obejmujesz mnie mocniej)

***

dziś obejmujesz mnie mocniej

ze spokojem

już nie mamy kolców

(pierwsze odpadły w progu

resztki ostatnich skrywa pościel)

ten poranek będzie cholernie dziecinny

wiedzą to nasze dłonie

grające w berka

po nagich rozgrzanych ciałach

łysych jeży