Do poety z małej mieściny

„Inteligentni ludzie są często zmuszani do picia,

by bezkonfliktowo spędzać czas z idiotami.”

Ernest Hemingway

nie rozmawiaj o poezji

w towarzystwie

siedź cicho

pij swoje piwo

uśmiechaj się szeroko

łykaj głęboko

jutro będzie cię boleć

tylko głowa

Po życiu

prawdziwa wieczność

jest wbrew naturze człowieka

pozbawiona czasu

konieczna i niezmienna

przeraża

bo życie to ruch

nieskończona skończoność

to tylko wieczna sekwencja marności

pozbawiona sensu

przeraża jeszcze bardziej

*** (usta...)

Człowiek jest małpą, która potrafi zrobić najprecyzyjniejszą brzytwę,

aby poderżnąć gardło drugiej małpie.

Stanisław Lem

* * *

usta

legowisko bezpańskich psów

oczy

przepaść latryny

śmiech

ciśnięty kamień

w innego

słabszego

brakujące ogniwo ewolucji istnieje

wejdź w tłum

Chwila istnienia

ludzie jak co dzień

zajęci byli swoimi sprawami

nie słyszano trąb drących niebo na strzępy

nie było deszczu meteorytów

czterech jeźdźców

czterdziestu dni sromoty

legionów kościeji

stugłowych smoków pijących krew

wszystko odbyło się zgodnie z prawami fizyki

i trwało tylko chwilę

tymczasem gdzieś poza tym

co nazywamy czasoprzestrzenią

maleńki chłopiec uśmiechnął się całkiem niewinnie

gdy na jego dłoni

pękła mydlana bańka

równie niewinnie

zanurzył patyczek w wodzie z płynem

i puścił następną

Duszno

mdli mnie

i źle się czuję

w kłębowisku ludzkim

czy dwoje to już tłum

na pewno ciała splecione

śliskimi pnączami pożądania

lepkość uniemożliwia ucieczkę

a myśli jak szczury

w labiryncie

tego lepiej nie mówić

tak trzeba się zachować

tutaj od dawna śmierdzi trupem

duszno

gapię się w okno

* * * (w koronach ciernistych drzew...)

w koronach ciernistych drzew

pogrążone w modlitwie

ptaki

wrośnięte w mogiły korzenie

jak bezdenne koszmary

jeszcze świst kul słychać

ziemia dusi krzyk niestrawiony

pamięć pruje spokój

trącone wiatrem liście

niosą szept

lecz nie zna mowy drzew

ludzkie plemię